Agnieszko, to była Wasza pierwsza przygoda z kamperem, prawda? 2 dorosłych, 3 dzieci, 1 kamper. Skąd pomysł na takie spędzanie wakacji? I dlaczego Polska?
Byliśmy totalnymi świeżakami w sprawie caravaningu – bo tak fachowo określa się to, co zrobiliśmy. 😉 Ale właśnie dlatego, ponieważ nic nie wiedzieliśmy o kamperach, to pojawił się ten pomysł – bo lubimy nowe przygody. 😉 A, że nie mieliśmy innych planów na wakacje, pomyśleliśmy – czemu nie?
Dzieci, kiedy się dowiedziały, skakały z radości. 😉
Polskę wybraliśmy dlatego, bo uznaliśmy, że skoro nic nie wiemy o kamperach, to lepiej nauczyć się jednak w Polsce, w razie czego bliżej domu. Chcieliśmy też poznać nieznane nam zakątki Polski – Kaszuby, okolice Grudziądza, Włocławka, tereny, do których nigdy jeszcze nie zaglądaliśmy.
Jakie mieliście obawy, związane z takim środkiem lokomocji? O czym trzeba pamiętać?
Całe mnóstwo. Ale w końcu tyle osób to robi, jeżdżąc na dalekie trasy. Wierzyliśmy, że damy radę. To są sprytne pojazdy. 😉 No i po drodze spotykaliśmy też innych kamperowiczów.
Rada numer 1: Wypożyczenie kampera jest coraz modniejsze i warto zarezerwować sobie auto wcześniej.
My bardzo późno zabraliśmy się za planowanie akcji. W wybranym przez nas terminie nie było łatwo znaleźć pojazd – taki, jaki chcieliśmy i potrzebowaliśmy. Ale się udało. Wypożyczyliśmy w Krakowie kamper, który nas pomieścił. 😉
Przeczytaj także: Jak nie zmarnować wakacji – 20 pomysłów na ostatni tydzień
Właśnie, o czym jeszcze warto pomyśleć, wybierając kamper? Czym Wy się kierowaliście?
Gdzieś przeczytałam, że warto pożyczać auto w sprawdzonej firmie, aby nie okazało się, że nawali. Tak też zrobiliśmy. Po małym researchu, wybraliśmy firmę poleconą przez znajomą.
Rada numer 2: Pożyczaj samochód w sprawdzonym miejscu.
Wybierając auto, ważna jest liczba miejsc i tym samym pasów w pojeździe. W kamperze trzeba być przypiętym pasem – moje dzieci były zawiedzione ;-). Zależało nam także, aby kamper miał małą łazienkę (szczególnie WC) ze względu na dzieci i kuchnię oraz był na tyle duży, abyśmy nie chodzili sobie po głowie w razie deszczu… No i trochę wykrakaliśmy ten deszcz…
Rada numer 3: Pamiętaj o fotelikach dla młodszych dzieci.
Ja chciałam też, aby auto było w miarę nowe, nie było bardzo zużyte, żeby lepiej się prowadziło…, choć pewnie nie było to super racjonalne. I to był ten moment, kiedy ustaliliśmy, że nie kierujemy się ceną. Powiedzieliśmy sobie, jak szaleć to szaleć! Wypożyczyliśmy prawie TIR’a 😉 no w każdym razie było to duże auto.
Przeczytaj także: Wakacje 2020. Jak mogą wyglądać i jak je zaplanować?
Czy każdy może prowadzić taki pojazd?
O dziwo tak. Wystarczy prawo jazdy kategorii B. Co więcej, na bramkach na autostradzie, płaciliśmy jak samochód osobowy. Na początku zakładaliśmy, że oboje damy radę prowadzić w razie czego, ale okazało się, że ostatecznie mąż przejął prowadzenie, a ja byłam pokładową stewardessą. 😉
Jak wygląda wynajmem kampera, jakie są formalności? No i jak wygląda odbiór auta?
Kiedy już znaleźliśmy auto, musieliśmy uzgodnić jakie wyposażenie chcemy jeszcze wypożyczyć – takie kampingowe – krzesła, stolik, parasol, mata pod markizę (taka rozsuwana zasłonka z dachu ;-)), hamak, schodek dla dzieci etc. Potem jeszcze trzeba przeczytać/uzgodnić umowę (elektronicznie) i wpłacić zaliczkę. Pozostałą kwotę płaci się przed lub w dniu odbioru auta, plus oczywiście kaucja (zwrotna).
Z nieoczywistych tematów, to okazało się, że część kamperów ma dzienny limit kilometrów. Przykładowo, można zrobić nie więcej niż 350 km dziennie. Dla nas nie miało to znaczenia, ale pewnie dla innych podróżników będzie to ważna informacja. Niektórzy wynajmujący zaznaczają, że ubezpieczenie (w pakiecie) nie obejmuje wyjazdów za naszą wschodnią granicę. Wtedy trzeba wykupić dodatkowe ubezpieczenie.
Na odbiór kampera umówiliśmy się o 16:00. Oddać auto mieliśmy o 11:00 po 8 dniach. Potem już indywidualnie uzgodniliśmy z właścicielem, że się trochę spóźnimy, bo akurat nikt na auto nie czekał.
Ile kosztuje wynajem kampera? Podsumowując wszystkie koszty 😉
Sporo. Generalnie to droga impreza. Ten „nasz” wcześniej był w Norwegii i śmialiśmy się, że chyba tylko w tym kraju to jest opłacalna zabawa. Ale właśnie tego chcieliśmy i byliśmy świadomi, że to spory koszt.
Na koszt wynajmu składają się (może się różnić oczywiście zależnie od firmy):
- wynajem auta (płaci się za dobę), w tym jest ubezpieczenie, pełny bak (a warto wiedzieć, że ten smok pali spokojnie kilkanaście litrów na km), kilka tabletek do toalety i rolek papieru toaletowego, dwie butle gazowe;
Od 300 do 500 zł za dzień (takie ceny widziałam), zależnie od tego jakie auto, ile osób pomieści, czy to nowszy czy starszy model itp.
- dodatkowe wyposażenie (wyposażenie kuchni, pościel, krzesła i wszystko co tam może być potrzebne), a także – możecie się śmiać – dodatkowy papier toaletowy! Serio – to taki specjalny papier – ok. 5 zł za rolkę, która się rozpuszcza w tej magicznej wodzie w toalecie i jak braknie to podobno zwykłego papieru nie można używać – ja nie chciałam ryzykować. 😉
10, 20, 5 czy 7 zł za leżak, krzesło, parasol. A także 50 zł za całe wyposażenie kuchni. Tym razem cena za tydzień wynajmu.
- sprzątanie kampera – w kilku firmach, w których czytaliśmy umowy, to była opłata obowiązkowa;
250 – 350 zł za usługę, która oczywiście jest konieczna, bo po tygodniu kamper wygląda na bardzo zmęczony…
- kaucja zwrotna (zabezpieczenie na wypadek zniszczenia) – ale nie chodzi o tzw. zwykłe zużycie, tylko rzeczywiście zniszczenie specjalnie. Nam urwała się rączka od spuszczania wody szarej (nie wiemy kiedy), ale to nie był problem 😉 kaucja trafiła cała do nas.
Sporo tego…
No rzeczywiście. Ale to jeszcze nie wszystko. Bo wakacje w kamperze, zakładając noclegi na kempingach, to koszt pomiędzy 50 a 100 zł za dobę (z możliwością korzystania z prysznica, podłączeniem prądu) – to ceny dla naszej rodziny, gdzie dzieci nie zawsze łapią się na zniżki.
A jeszcze jedzenie. Można gotować samemu cały czas. To nawet wygodne, i akurat gotowanie, choć nie jestem jakąś super kucharką, było dla mnie dużą przyjemnością. Nie zawsze jednak mieliśmy ochotę i czas stać przy garach, wtedy w restauracjach musieliśmy zostawić znów trochę pieniędzy. Ile? Średnio dla rodziny z trójką dzieci, które sporo jedzą, ok. 60 – 145 zł (najdroższa była ryba ;-)). Ale wyspecjalizowaliśmy się w zamawianiu 3-4 dań i dzieleniu się. Działało bardzo dobrze.
A nie można spać na dziko?
Można. Pewnie nie wszędzie, ale można. Są strony www o miejscach, gdzie można kamperować na dziko. Podobno można mieszkać i używać kampera bez podłączenia do prądu ok. dwie doby (nie próbowaliśmy). Kuchnia jest. Lodówka, która działa na gaz (z zamrażalnikiem) albo prąd zależnie czy jest czy nie. Łazienka z prysznicem jest. Full wypas można rzec. I pełna samowystarczalność. Ale my mieliśmy sporo obaw przed nocowaniem na dziko. W końcu początkujemy… Wybieraliśmy kempingi. I podróżowaliśmy od jednego do drugiego, czasem zostając na dwie noce (maksymalnie trzy).
Opowiedz jak wybieraliście trasę?
Wiedzieliśmy, że chcemy jechać tam, gdzie jeszcze nie byliśmy, a docelowo dotrzeć na Kaszuby… Mieliśmy listę kempingów, wybranych wcześniej, gdzie potencjalnie możemy się zatrzymać. I tym się kierowaliśmy. Ale uwaga, my byliśmy tym zaskoczeni, nie wszędzie (akurat na Kaszubach nas to spotkało) było miejsce. Dowiedzieliśmy się, że nie możemy przyjechać (dzwoniliśmy wcześniej), bo nie ma miejsca. Rezerwacji nie przyjmują. I obowiązują turnusy – czyli nie na krócej niż tydzień (podobno to norma nad morzem). To było rzeczywiście dla nas zupełne zaskoczenie… Ale w Polsce jest sporo kampingów, więc daliśmy radę.
Rada numer 4: Upewnij się, że kemping, na który zmierzasz nie ma turnusów i że możesz przyjechać kiedy chcesz, a także czy jest miejsce, albo czy kemping jeszcze działa…
Ile kilometrów jechaliście dziennie?
Około 200 – 250 km dziennie. Nie za dużo. A i tak trwało to ok. 3 – 4 godzin z dziećmi. A to siusiu, a to jeść, a to nudzi mi się… 😉
Wybieraliśmy „większe” drogi, bo wtedy było łatwiej. Jazda lokalnymi drogami bywała dla nas wyzwaniem, a mijanie się z ciężarówkami było ciekawe. Chwilę trwało aż nauczyliśmy się „czuć” wymiary auta. Ale na pewno kamper to nie jest mistrz szybkości. 😉
Co koniecznie należy ze sobą spakować?
Zacznę od tego, że większość rzeczy pakuje się do szafek w kamperze, aby nie latały w czasie jazdy. Walizki i torby raczej tylko przeszkadzają. Po prostu nie ma na nie miejsca. Wszystko musi być w szafkach, i to pozamykane. A szafek jest sporo, ale małych.
Zabraliśmy standardowe wyjazdowe rzeczy dla siebie do ubrania. 😉 Jedzenia spakowaliśmy tylko trochę, bo robiliśmy zakupy na bieżąco. Miałam oliwę, jakieś przyprawy, kaszę czy ryż. Oczywiście zapakowaliśmy książki i gry na czas podróży dla dzieci, kolorowanki i takie tam. Dla siebie książki na wieczór z nadzieją, że będzie czas na czytanie.
No i kempingowe wyposażenie: latarki, koc piknikowy. Coś na komary.
Krzesła, stolik, leżak, hamak – czekały na nas w kamperze. Podobnie talerze, sztućce, kubki, a nawet kieliszki – wszystko plastikowe. Garnki, deski, miseczki, wszystko było. Ale to już opowiadałam…
A jak z tą toaletą i wodą? Były kłopotliwe?
Generalnie są trzy wody, że tak powiem. Czysta, z której się korzysta do mycia, gotowania. Woda szara, czyli to, co zostaje po umyciu naczyń, rąk, kąpieli. A także takie szare pudełko – my nazwaliśmy je kuwetą, na nieczystości z toalety. W nim są rozpuszczone tabletki (lub płyn), aby rozpuszczały co trzeba i było nieprzyjemnych zapachów, plus ten super extra papier, i tyle.
Szarą wodę spuszcza się w specjalnych miejscach albo do kanału. Czystą uzupełnia też w specjalnych miejscach. A z kuwetą wędruje do toalety albo szuka znów specjalnego miejsca do opróżniania toalet turystycznych. Na kempingach często widzi się osoby wędrujące z tym pudłem w stronę WC (takie same pudła są w przyczepach i na jachtach – podobno). I to generalnie nie jest żaden kłopot. Powiem, tak, rodzica to niewiele już obrzydza. 😉
A czy czegoś Wam brakowało w czasie podróży?
Przez kilka dni słońca – bo akurat trafiliśmy na jedyne deszczowe dwa tygodnie tych wakacji… A tak poza tym, to chyba niczego. To było fajne doświadczenie. Wymagające, ale w mojej ocenie bardzo fajne. Mąż przyznał tylko, że jemu brakowało porządnego/czystego prysznica…
Co dała Ci ta wyprawa? Myślisz, że jeszcze kiedyś to powtórzycie?
Moje dzieci nauczyły się zmywać naczynia po obiedzie w zimnej wodzie 😉 i to była cenna lekcja – nawet ją uwieczniłam z zza krzaka ;-). My mieliśmy frajdę patrząc, jak szybko dzieci adaptują się do otoczenia, i że prysznic na kempingu to dla nich nie problem, czy jedzenie tego, co jest – bez marudzenia (choć w domu czasem się zdarza).
Dla nas to był aktywny czas i kombinowanie, gdzie spać, co zjeść. Ale z każdym dniem było łatwiej. Pewnie po miesiącu bylibyśmy już zupełnie wyluzowani. 😉
Czy pojedziemy jeszcze kiedyś? Ja mogę jechać, ale niech mój najmłodszy syn – Krzyś – już czyta, w czasie jazdy będzie mniej się nudził. 😉
Spotkały Was jakieś specjalne przygody?
Cały wyjazd był przygodą i częstym zaskoczeniem ;-), ale raz było groźnie, kiedy nie mogliśmy wyjechać z pola namiotowego, bo było mokro i ślisko po burzy. 😉 Z jeziora nosiliśmy piasek, żeby się wydostać, a dzieci wyciągały ręce wysyłając magiczną moc… i się udało!
Później bardziej pilnowaliśmy, gdzie stajemy. Bo generalnie kamper to nie jest zbyt zwrotne autko, i nie wszędzie zaparkuje. 😉
Przeczytaj także: Jak nie zwariować w podróży z dziećmi, czyli 20 gadżetów na wakacje
Przeczytaj: 101 pomysłów na wakacje dla każdego
Dziękuję za rozmowę!
O swojej przygodzie z kamperem opowiadała Agnieszka Czmyr-Kaczanowska.
Rozmawiała: Anna Łabno-Kucharska
Zdjęcia: własność Agnieszka Czmyr-Kaczanowska i jej rodzina
