Lęki, które trapią mamę. Jak nie przenosić swoich lęków na dziecko?

Twoja nadmierna obawa o dziecko podważa jego kompetencje

Czy myślisz, że małe dziecko sięga po nóż po to, by się skaleczyć? Zdecydowanie nie! Jeśli stale kontrolujesz malucha i ograniczasz mu dostęp do ostrych sztućców, to wiedz, że wykorzysta on najmniejszą chwilę Twojej nieuwagi i sięgnie po nóż, by ukroić samodzielnie bułkę! A w pośpiechu przed Twoim „zostaw”, przetnie sobie skórę. Skąd miał wiedzieć, że to takie ostre, skoro nigdy nie kroił?!

Wiara w siebie. Wytrwałość w dążeniu do celu. Umiejętność panowania nad emocjami. Nie biorą się z powietrza. Są wynikową doświadczeń, jakie każdy człowiek przeszedł w pierwszych latach swojego życia.

Jeśli więc ponad miarę boisz się o dziecko, ograniczasz mu doświadczanie świata oraz podważasz jego kompetencje do… SAMODZIELNOŚCI. A dzieci potrzebują naturalnej konfrontacji z otaczającą je rzeczywistością, by radzić sobie w przyszłości SAMODZIELNIE.

Lęki, które trapią mamę. Jak nie przenosić swoich lęków na dziecko?

Raczej nie będzie tak, że zredukujesz swój strach o dobrostan dziecka do zera. Ale zawsze możesz zmniejszyć jego poziom. Dlatego podsuwamy Ci pomysły, jak nie przenosić lęków na dziecko:

• Zaufaj dziecku i uwierz w jego kompetencje. Rodzic, który ufa maluchowi, jest spokojniejszy.

• Dawaj dziecku tyle wolności, ile to możliwe – zgodnie z wiekiem oraz poziomem odpowiedzialności malucha.

• Pozwól dziecku na zdobywanie nowych doświadczeń, aby sprawdzało się w różnych sytuacjach życiowych. Jeśli zabronisz mu coś zrobić, lęk przed tą aktywnością będzie narastał (i Twój, i dziecka!).

• Przygotuj dziecko na ewentualne sytuacje, których sama się obawiasz (samotny powrót ze szkoły może oznaczać radzenie sobie z zaczepkami).

• Ustal formy i czas kontaktu(np. telefonicznego), gdy Twoje dziecko wyjeżdża na obóz sportowy, nocuje do koleżanki z klasy, wraca samo do domu ze szkoły. Jeśli będziecie przestrzegać określonych godzin zdzwaniania się, poczujesz się bezpieczniej i będziesz miej martwić się o swoją latorośl.

Zajęcia dodatkowe, na które możesz chodzić razem z dzieckiem

Co zrobić, aby Twój lęk nie utrudniał dziecku życia? Zachowuj zdrowy rozsądek

Przyjrzyj się sobie i temu, czego się boisz. Może masz jakieś nieprzyjemne wspomnienia ze swojego dzieciństwa, które gnieżdżą się w Twojej głowie i sercu? Wypadek komunikacyjny? Wyśmiewanie przez rówieśników ze względu na piegi na Twojej buźce? Porównywanie do bardziej zdolnych kolegów z klasy?

• Weź kartkę.
• Na jednej połowie wypisz sprawy ze swojej przeszłości, które do tej pory napawają Cię lękiem.
• Na drugiej – zanotuj rzeczy, które Cię trapią, gdy myślisz o swoim dziecku.
• Przyjrzyj się, czy pomiędzy tymi dwoma stronami widzisz zależności.

Rada: Nie daj lękowi sobą rządzić! Już samo uświadomienie sobie, że za bardzo się boisz o potomka, jest dużym krokiem w kierunku uporania się z lękiem.

Jak porozumieć się z dzieckiem?

Jak przestać martwić się o dziecko? Pamiętaj o różnicach między dziećmi w każdym wieku

Dwa miesiące młodsza pociecha sąsiadki już chodzi, a Twój bąbelek dopiero co nauczył się raczkować? Czy Twoje dziecko rozwija się prawidłowo?

Nie ma nic gorszego niż wpadanie w kompleksy „za dziecko” oraz żywienie swojej duszy „niepowodzeniami” malucha. Nie zajmuj się porównywaniem Twojego syna lub Twojej córki z rówieśnikami. Każdy człowiek rozwija się w tempie idealnym dla niego. Jeśli odczuwasz niepokój związany z procesem wzrastania dziecka, udaj się do pediatry. Dobry lekarz z pewnością dostrzeże określone symptomy i w razie potrzeby skieruje Cię do specjalisty celem dalszej diagnozy.

Jak nie przenosić swoich lęków na dziecko? Sprawdzone sposoby

Działają zawsze, gdy „się dzieje”, a Ty nie chcesz po sobie dać znać nerwów:

1. Mindfullness – praktykuj uważność w chwilach, gdy odczuwasz niepokój. W miarę możliwości – trenuj swoją uważność codziennie. Pomoże Ci to zachować spokój w krytycznych momentach.
2. Zrób sobie przerwę, jeśli czujesz, że ogarnia Cię niepokój w obecności dziecka (krótki spacer, ciepły prysznic, herbata).
3. Znajdź system wsparcia – przyjaciółka, społeczność lokalna, grupa rodziców w Internecie.

Terapeuta. Każdy, kto pomoże, gdy poczujesz się przytłoczona. I poratuje dobrym słowem. Lęki są zaraźliwe. Lęki, które trapią mamę, negatywnie wpływają na dziecko, a te, które nabywa Twoje dziecko rzutują na jego zachowania w przyszłości. Przytulaj. Rozmawiaj. Przyznaj się do emocji, które w Tobie siedzą.

Jeśli nauczysz się, jak nie przenosić swoich lęków na dziecko, cała rodzina zacznie swobodniej oddychać. Młodzi ludzie muszą próbować doświadczać nowych rzeczy samodzielnie. Bez tego nie wyrosną na odpowiedzialnych dorosłych. Twoją rolą – jako matki – jest towarzyszenie dziecku w radości ze zdobywania niezależności.

Zdjęcie: Canva