Do tanga trzeba dwojga. Jak być razem i nie zwariować?

Dziewczyny, jak to jest z tym byciem w parze, skąd się biorą konflikty, niedomówienia i wzajemne pretensje?

Karolina: Kiedyś pewna mądra kobieta powiedziała:

W małżeństwie trzeba dwóch rzeczy. Chęci żeby się udało i umiejętności pójścia na kompromis.

Nietrudno jest mieć rację, ale możesz ze swoją racją zostać sama. I z chęcią i z kompromisem miewamy problemy. Dziś tak łatwo mieć lepsze, szybsze, bardziej trafione, dostosowane do indywidualnych potrzeb klienta właściwie WSZYSTKO. Partnera też. Taki przekaz słyszymy. Jesteśmy kuszeni „że może niekoniecznie warto się starać i chcieć…”. Skoro nie tak trudno wymienić na… inny, lepszy model…

Często ulegamy pokusie forsowania na siłę swojej prawdy. Albo szukania prawdy obiektywnej. Bywa, że łudząco podobnej do tej naszej. I chcemy by Ona/On się pod nią podpisali. Umiera w nas, albo nigdy się nie rozwija zaciekawienie Tym Drugim. Zaciekawienie JEJ opowieścią, JEGO przeżyciem a nie swoją prawdą daje szansę na prawdziwy kontakt. Ale bywa, że atrakcyjniejsza od kontaktu jest moja racja. Dlatego łatwo przyjąć interpretację: on nie zmywa bo jest narcystycznym draniem, który ma gdzieś moje uczucia. Niż uznać, że żeby np. zarabiać przyjemne pieniądze w ( które wydajemy razem) jest potrzebny umysł, który potrafi odlecieć w świat tak abstrakcyjny, wielopoziomowy i kontrolować go że nie zauważa się drobiazgów. Przemawia za tym fakt, że On nie mówi: pozmywaj. On nie myśli o naczyniach! On myśli: Wolałbym, żeby Ona była wypoczęta niż porządek w kuchni. Tylko, która z nas to przyjmie?

Czyli warto rozmawiać?

Karolina: Odpowiem prowokacyjnie – Niekoniecznie. Rozmowy bywają przereklamowane. To hasło z naszych kubków, w które naprawdę wierzę.

To odpowiedź niepasująca do terapeuty…

Karolina: Żyjemy w świecie gloryfikacji komunikacji werbalnej, która przyjęła charakter niemal religijny. Mówię więc jestem! Naiwnie ufamy, że to kim jesteśmy najlepiej wyrazić słowami. Rozmawianie jest niezwykle ważne. Ale wiara w to, że to wystarcza do ekspresji siebie i rozwoju związku jest niebezpieczna. Napisano wiele o wyższości kompetencji werbalnych u kobiet. A przez obowiązujący kult werbalizacji, milczący bardziej ze swej natury mężczyźni są na pozycji oskarżonych o różne braki w wyrażaniu. Wychowałam się na wsi, tam przetrwał częściowo taki stary świat, w którym razem się też pracowało. Godzinami. Każdego dnia. Rozmawiało przy okazji wspólnej pracy. Ludzie z konieczności robili różne rzeczy razem.

Dziś wychodzimy do pracy z innymi, z obcymi. Wracamy zmęczeni do ergonomicznego mieszkania, ze zmywarką i musimy sprostać pytaniu co tu razem robić? Ok rozmawiać. Ale nasze ciało składa się z różnych części, nie tylko ust. Dlaczego w związku mielibyśmy wykorzystywać tylko aparat gębowy? Bo o uszach to już nie zawsze pamiętamy (śmiech). Często wspólne zrobienie kolacji,  oko puszczone w dobrym momencie czy nawet milczący nieco spacer albo piszcząca jazda na torze kartingowym  mogą dać więcej przyjemności i bardziej budować bliskość niż godziny rozmów.

Kasia: to ja muszę być przeciwwagą, i powiem, że czasem rzeczywiście rozmowy bywają przereklamowane, jednak więcej korzyści odniesiemy z rozmawiania niż z jego braku, bo jednak więcej osób ma kłopot z rozmawianiem, które buduje bliskość.  Dla mnie rozmowy są przereklamowane jeśli do niczego nie prowadzą. Gdy są tylko odreagowaniem emocji bez pomysłu na to, co dalej. Znamy wszyscy powiedzenie „czyny nie słowa”, idąc tym tropem, przereklamowana rozmowa to taka, gdy rozwiązania pozostają tylko  sferze słów, a nie prowokują działania, jakiejś zmiany na lepsze, gdy nie ma „czynów” po niej, gdy miłość nie wzrasta, ale więdnie.  Mówię tu o poważnych rozmowach, bo przecież są jeszcze te przelotne, informacyjne, zabawne…, ale to inna kategoria.

Może właśnie dobrym pomysłem jest równowaga pomiędzy rozmawianiem i działaniem. Gdy myślę o tym, przychodzą do mnie wspomnienia takich rozmów, w których poznawałam czyjąś historię, głębię przeżyć, byłam świadkiem zmagań wewnętrznych czy mówić, czy nie. Pamiętam uczucia jakie temu towarzyszyły: wzruszenie, zachwyt, poczucie bliskości. Trudno za tym nie tęsknić. Musimy pamiętać, że różnimy się od siebie, nie tylko płcią, temperamentem, osobowością, typem umysłu, doświadczeniami itd. Co oznacza, że dla każdego z nas optymalne proporcje rozmawiania i działania mogą być inne. Warto znaleźć w parze swój klucz do bliskości, czy to przez słowa czy działanie.

No a skąd pomysł na portal Motivita.pl – platformę wiedzy psychologicznej dla par – którą stworzyłyście… No właśnie dużo Was! Jak to się zaczęło?

Dorota: Jak to się zaczęło? Chyba ode mnie. Od dłuższego już czasu jestem zafascynowana intensywnym rozwojem branży internetowej, szczególnie szkoleń online. Zawsze lubiłam i chciałam się rozwijać, zdobywać wiedzę. Pojawianie się na świecie dzieci skłoniło mnie do poszukiwań sposobów na robienie tego w czasie, kiedy mogę i chcę. A wszystko na dobre zaczęło się w momencie, kiedy odkryłam platformę bezpłatnych kursów Coursera. Potem przyszła kolej na płatne kursy, głównie na rynku amerykańskim. Sama wydałam już na nie fortunę 😉 I podczas kolejnych szkoleń, coraz bardziej specjalistycznych, postanowiłam coś z tą wiedzą zrobić. Opowiadałam Kasi i Karolinie o możliwościach rozwoju biznesu internetowego. Z tych rozmów, wzajemnej inspiracji zrodził się pomysł stworzenia platformy wiedzy psychologicznej dla par. Nasza strefa wiedzy pozwala na zdobywanie wiedzy w komfortowych, anonimowych warunkach  (artykuły, ebooki, szkolenia on-line).

W naszym zamyśle Motivita ma działać w 2 nurtach:

1. Rozwój związków – czyli inspirowanie do pogłębiania relacji, do wchodzenia „ na wyższy poziom”, zachęcanie do poszukiwań i pracy nad rozkwitaniem związku
2. Pomoc związkom – czyli dostarczanie odpowiedzi na delikatne, czasem trudne pytania. To taki krok przed terapią. Zanim pojawią się poważne problemy.

Przyświeca nam hasło przewodnie: odkryj, zrozum, działaj.

I tak to się zaczęło 😉

Pytasz, czy jest nas dużo. I tak i nie. Trzon stanowimy w trójkę ale sukcesywnie zwiększa się grupa ekspertów współpracujących z nami. Do współpracy zaprosiłyśmy seksuologa, eksperta NVC (porozumienie bez przemocy), coachów oraz kolejnych psychoterapeutów. Zależy nam na wysokim poziomie merytorycznym.

Portal, kubki, warsztaty… co jeszcze? Brzmi jak… dużo pracy.

Dorota: Rzeczywiście jest sporo pracy. Chyba więcej niż zakładałyśmy 😉 Ale tak jest z każdym nowym projektem. Planujemy skupić się na 3 obszarach:

• szkolenia on-line,
• rozbudowa portalu (artykuły, ebooki),
• akcesoria dla par (kubki komunikacyjne, gry dla par).

Obecnie aktywnie poszukujemy partnerów, czyli ekspertów którzy dołączą do naszego zespołu.

Kasia: Dorota jest mózgiem naszego przedsięwzięcia, systematycznie zapalała nas pomysłem i podczas tych rozlicznych, inspirujących rozmów, wreszcie Motivita obrała kierunek „pary” i wkrótce wypłynie na szerokie wody.

To opowiedzcie proszę o tych kubkach. Jak wpadliście na to? Ja chętnie przetestuję na sobie i mężu – bo czasem to mam ochotę takim kubkiem w niego rzucić…

Dorota: Kubki, to pomysł Kasi. Pojawił się po warsztatach dla mam.

Kasia: Tak, ja prowadziłam te warsztaty. Tytuł „Jak miłość się zmienia po urodzeniu dziecka”. Zauważyłyśmy, że przy części poświęconej komunikacji, mamy wzdychały, śmiały się, komentowały. Ankiety pokazały również tą samą tendencję – wyjątkowe ożywienie przy tym temacie. Byłyśmy zaskoczone, bo przecież temat „oklepany”, każdy zna te zasady, ale jak się okazało, bardzo trudno wcielać je w życie. Potem rozmawiałyśmy jeszcze o tym przez  telefon i tak „od słowa do słowa” powstał pomysł na pomoc bezpośrednio w domu – kubki komunikacyjne dla Par. Potem wybór treści i debaty co ma być, co wyciąć, jaka grafika itd., aż wreszcie powstały, nasze pierwsze wspólne dziecko 😉

A jak się dzielicie pracą. Piszesz my, a jak jest? Wypracowałyście sobie system współpracy?

Dorota: My czyli: Kasia, Karolina – psycholożki, psychoterapeutki, trenerki, taka nasza rada naukowa ;-). A ja jestem od szeroko rozumianej organizacji. Staram się prowadzić nasze działania jako projekt, czyli praca zgodna z harmonogramem i metodą kamieni milowych.

Kasia: Innym językiem mówiąc – Dorota trzyma nas w ryzach. Nigdy się o to nie posądzałam, ale bardzo mi to pasuje. Wyznacza ramy, a my malujemy wnętrze. To jest też bardzo ciekawe połączenie, bo każda z nas jest inna i obraz jaki powstaje jest mieszanką różnych stylów. Z mojej perspektywy te style się mocno uzupełniają, ale też podlegają życzliwej ocenie nas samych. Więc jest bardzo rozwojowo i twórczo.

A nie lepiej samemu robić coś niż jeszcze się użerać ze współpracownikami… Pytam zaczepnie, bo mamopracuj.pl nie istniałoby gdybym miała prowadzić je sama…

Dorota: Ja mam za sobą 10-letnie doświadczenie zawodowe wyniesione z korporacji, gdzie praca zespołowa jest czymś naturalnym. Wielokrotnie przetestowałam, że praca zespołowa, mimo wielu trudności, jest bardzo rozwojowa i pozwala na poszukiwanie optymalnych rozwiązań. Od początku wiedziałam, że szukam wspólników. Tylko problemem było dobranie sobie odpowiednich osób 😉 I wtedy pojawił się pomysł współpracy z Kasią i Karoliną.

Jaki jest Wasz zasięg. Czy para ze Szczecina może się do Was zgłosić? Gdzie prowadzicie warsztaty?

Dorota: Chcemy mieć zasięg ogólnopolski, co będzie możliwe za pomocą szkoleń on-line. Warsztaty stacjonarne prowadzimy na Śląsku. Terapię we własnych gabinetach dziewczyn Dąbrowa Górnicza, Rybnik.

A jak Ty sobie organizujecie czas? Ile godzin pracujecie? Jak z czasem dla rodziny? Jak wszystko łączycie?

Dorota: Bardzo trudne pytanie. Na pewno pracuję inaczej niż w korporacji, bo jednak mam możliwość elastycznego dostosowania zadań do możliwości. Cieszą mnie małe rzeczy: to że mogę odebrać syna z przedszkola, to że nie muszę brać dnia wolnego na festyn, to że nie znikam na kilkudniowe delegacje. Ale oczywiście, żeby pracować korzystam z pomocy innych: niania, babcie. Bez ich pomocy praca byłaby niemożliwa. Nie mam jednak przekonania, czy pracuję mniej. No i bezpieczeństwo finansowe jest nieporównywalne, na niekorzyść własnej działalności.

Gdybyście miały w dwóch zdaniach napisać dlaczego warto do Was zaglądać to odpowiecie?

Karolina: Nasz portal to taki przystanek kilka kroków przed gabinetem terapeutycznym. Propozycja dla osób chcących rozwijać związek i tych, które szukają wsparcia zanim będzie na tyle trudno, że potrzebna okaże się terapia. Staramy się by Motivita wzbudzała zaciekawienie. Zaciekawienie Nią, Nim, Nami. By zachęcać do poszukiwania, obmacywania wspólnej rzeczywistości, do smakowania jej bez założeń: Wiem o Nim/ O Niej wszystko! Wiem jaki/ jaka powinien być by było nam ze sobą dobrze. Trochę do wysadzenia w powietrze sztywnych, skostniałych przekonań i sposobów działania.

To jedyny portal, który warto czytać w łóżku!

No tak 😉 Dziękuję bardzo za rozmowę! Mocno trzymam kciuki za start!

Rozmawiała Agnieszka Czmyr-Kaczanowska

Zdjęcia: własność motivita.pl – na pierwszy zdjęciu Dorota i Kasia a na ostatnim, Karolina.