Jak dołączyłam do grona mentorek Odważ się mamo i dlaczego nie żałuję

Jak dołączyłam do grona mentorek Odważ się mamo i dlaczego nie żałuję

Izo, dzięki za przyjęcie zaproszenia do wywiadu. Na początek zacznę trochę niestandardowo. Powiedz, proszę, co skłoniło Cię do tego, żeby zostać mentorką w projektach „Odważ się mamo!”?

Bardzo dziękuję za zaproszenie do rozmowy. Na ogłoszenie o poszukiwanych mentorkach do projektu „Odważ się mamo!” trafiłam przeglądając newsy z „Klubu Pracujących Rodziców” („Working Parents Club” funkcjonujący u nas w firmie). Jako osoba, która sama ciężko przeszła powrót do pracy po pierwszym urlopie macierzyńskim, pomyślałam, że chętnie podzielę się swoim doświadczeniem i pomogę, jeśli tylko będę w stanie.

Po moim zgłoszeniu i bardzo pozytywnej rozmowie z Moniką Lis, która była koordynatorką tego projektu w State Street Bank Polska, dołączyłam do grona mentorek i… nie żałuję!

Poczuj atmosferę projektów „Odważ się mamo!” i zapisz się na konferencję dla mam: Odważ się mamo i sięgaj po więcej!

Z perspektywy czasu: czy to była dla Ciebie ciekawa przygoda czy raczej spore wyzwanie?

Jedno i drugie! Cudowną przygodą było poznanie Was, zagłębienie się w świat życzliwych, przyjaznych, pozytywnych ludzi, nastawionych na pomaganie innym i dzielenie się swoją wiedzą. Czułam się fantastycznie będąc cząstką tego projektu.

Największym wyzwaniem dla mnie było z kolei zorganizowanie dni otwartych u nas w firmie. Może to nie jest działanie stricte mentorskie, ale powiązane z tym. Wiele się nauczyłam, szybko analizowałam co można zrobić lepiej, wyciągałam wnioski, włożyłam całe serducho w dopieszczenie ostatniego z naszych spotkań. I byłam z siebie naprawdę dumna – a nawet wzruszona, widząc to, jaka pozytywna energia płynie od uczestniczek i ile dobra się zmieściło w tych kilku godzinach spotkania. Zdecydowanie było warto!

Jak wcześniej wspomniałaś, angażowałaś się w mentoring, wspólnie organizowałyśmy Dni Otwarte dla mam w State Street Bank Polska. Także ten „mamowy temat” mocno przewija się w Twoich zawodowych obowiązkach, ale to nie jedyna przestrzeń. Czym zajmujesz się na co dzień?

W State Street Bank jestem managerem w departamencie zajmującym się zabezpieczeniem transakcji długoterminowych (Collateral management). Swoją przygodę z firmą rozpoczęłam w 2012 roku, nie mając wykształcenia kierunkowego. Skończyłam inżynierię metali nieżelaznych na Akademii Górniczo – Hutniczej. Miałam doświadczenie w innej firmie finansowej, ale było ono niewielkie. Skoczyłam na głęboką wodę i ponownie-nie żałuję!

Do obecnego działu dołączyłam rok temu i mogę z czystym sumieniem powiedzieć – czuję, że znalazłam swoje miejsce. Mam nadzieje, że mój przełożony myśli podobnie. 😉 Uwielbiam ludzi, z którymi pracuję, kocham poniedziałki, czerpię garściami z lekcji, jakie dostaję każdego dnia i czuję się spełniona.

A prywatnie?

A prywatnie jestem zakochaną w swoich dzieciach mamą. Zakochaną w swoim mężu żoną, zakochaną we wzorach tkanin i odgłosie ciętego materiału krawcową. Po mamie – ogrodniczce, jestem zakochana w kwiatach. A po tacie, moim osobistym bohaterze, jestem zakochana w życiu.

Pięknie powiedziane! Natomiast pozwól, że trochę zmienię temat. Branża finansowa czy też księgowość funduszy inwestycyjnych, czyli to, czym w dużej mierze zajmuje się firma, w której pracujesz, postrzegana jest jako trudna i nie do końca dostępna dla kobiet. Jak Ty to postrzegasz, jako pracowniczka, ale też mentorka?

Nigdy nie odczułam, że to co robię, czy firma, w której pracuję, jest przystępniejsza czy też skierowana tylko do mężczyzn. Myślę, że płeć nie ma tu najmniejszego znaczenia. Liczą się umiejętności analityczne, organizacyjne, chęć nauki i umiejętność pracy zespołowej.

Jako pracowniczka, ale i jako mentorka oraz mama, zdecydowanie polecam pracę w tak dużej i zorganizowanej firmie, jaką jest np. State Street Bank Polska. Stałe zatrudnienie, jasne zasady awansu, przestrzeganie regulacji dotyczących urlopów, zwolnień chorobowych, pracy w godzinach nadliczbowych, dodatkowe benefity – takie jak prywatna opieka medyczna czy możliwość pracy zdalnej. To dla mnie czynniki wpływające na mój komfort psychiczny i decydujące o tym, że od 11 lat pracuję właśnie tutaj.

Nawiązując do pracy – jesteś zawodowo aktywną mamą. Podpowiedz, proszę, jak z sukcesem można łączyć różne role?

Nie wiem, jak łączyć te role z sukcesem, wiem, jak je łączyć, żeby nie zwariować. 🙂 A tak na poważnie – nie wyobrażam sobie mojego obecnego życia bez pracy hybrydowej, czyli łączenia pracy zdalnej i stacjonarnej. Dzięki temu, że nie muszę być codziennie w biurze, zaoszczędzam około dwie godziny dziennie na dojazdy.

Naprawdę chylę czoła i kłaniam się w pas, BARDZO szanuję i podziwiam osoby, które pracują stacjonarnie, na pełny etat. A dodatkowo, nie mają pomocy najbliższych, np. rodzeństwa czy dziadków i godzą pracę z obowiązkami rodzica. Według mnie to wymaga jakiś nieprawdopodobnych umiejętności organizacyjnych, mnóstwa wyrzeczeń i nielimitowanego bonu na paliwo.

Trzeba przecież być w stanie odprowadzić na czas dzieci do placówek, zdążyć samemu na czas do pracy, spędzić tam zazwyczaj około ośmiu godzin, ominąć wszystkie korki w mieście (tu jest teleportacja przydatna), zdążyć, odebrać dzieci – zanim wychowawczyni czy opiekunowie spiorunują nas wzrokiem za spóźnienie (kolejne). I jeszcze wieczorem dobrze jest mieć czas i chęć na realizacje własnych potrzeb. A! No i oczywiście to scenariusz na te dni, gdy jakimś cudem nasze dzieci nie mają akurat po południu tańców/basenu/karate/piłki/angielskiego/szachów/programowania czy spotkania z przyjaciółmi… Toż to się nie da!

Podpisuję się pod tym!

Praca hybrydowa ratuje mi i mężowi życie zawodowe. Dlaczego? Ponieważ mówiąc szczerze, nie bylibyśmy w stanie połączyć pełnoetatowej pracy w stałych godzinach, z odwożeniem i przywożeniem dzieci.

A dodatkowo, mój przepis na „sukces” jest banalny i polega na tym, by czasem odpuścić. I to odpuścić czasem w pracy i oddać projekt w dzień deadline, zamiast 3 dni przed.

Odpuścić czasem w domu i zamówić obiad, zamiast gotować.
Odpuścić i nie wstydzić się, poprosić znajomych o pomoc, czy przy dzieciach czy w codziennych czynnościach, takich jak zakupy.
Odpuścić czasem dzieciom i nie zapełniać ich grafików zajęciami od rana do nocy.
Odpuścić naszym partnerom i zamiast wszczynać awanturę „o śmieci czy skarpetki”, po prostu się przytulić.
I w końcu – odpuścić sobie. Bez znalezienia chwili dla siebie, w spokoju, bez napięcia – nie damy rady długo zdrowo funkcjonować.

Bliższe jest Ci hasło work – life balance czy work – life integration?

Hm. Na pewno potrzebuję balansu i staram się go zachowywać, a także zarażać nim najbliższych. Wydaje mi się, że jednak integracja, jako podejście holistyczne, i jako traktowanie „work” jako części „life”, jest mi bliższe.

Aktualnie działamy razem, żeby przygotować podsumowanie projektów „Odważ się mamo!”, ale też święto dla mam, które chcą się rozwijać zawodowo, czyli konferencję: Odważ się mamo i sięgaj po więcej! Jak zachęciłabyś dziewczyny do zapisów i przyjścia na to krakowskie spotkanie?

Oj dziewczyny… wszystkie niezdecydowane, niepewne i bojące się przyjść – odważcie się. 🙂 Odważ się mamo! Gwarantuje Ci, że oprócz ogromnej dawki wiedzy i informacji, spędzisz naprawdę miło czas, otoczona ciepłą, przyjazną atmosferą. Ja spotkania z Mamo Pracuj uwielbiam! I wiem, jak magiczną atmosferę są w stanie stworzyć zarówno dziewczyny z Fundacji, jak i nasze cudowne „korpo-mamy”. Przyjdź i bądź częścią tego wydarzenia. To spotkanie jest dla Ciebie!

Serdecznie dziękuję.

Aniu, bardzo dziękuje Ci za tę rozmowę!

Poznaj bliżej State Street Bank Polska oraz aktualne oferty pracy. Odwiedź profil firmy w Bazie Pracodawców Przyjaznych Rodzicom!

Zdjęcia: archiwum prywatne Izy